Hestakollnís!

Sikill datt með mig í síðustu viku og fór heilan kollnís. Minnstu munaði að ég lenti undir honum en náði að velta mér frá áður en hann rúllaði á mig. Ótrúlegur máttur sem verndar mig alltaf hreint... Var einu sinni sagt að það væri hann afi minn og nafni. Það er þá nóg að gera hjá honum við að halda kallinum ósködduðum... hehehehe. Sikill hins vega reif á sér nefið þannig að það þurfti að sauma tvö spor. Núna er hann með myndarlegt kónganef sem ég vona að hjaðni með tímanum. Hnén á honum hrufluðust líka en það voru bara húðfliprur. Hnakkurinn rispaðist en brotnaði ekki. Ég er smá marinn og hruflaður og með strengi í vinstri öxlinni... þeirri sömu og þegar ég datt af baki um daginn... þetta er allt svona minniháttar óþægindi.